การรดน้ำศพ จุดหมายโดยตรงคือเพื่อขอขมาลาโทษต่อผู้ตาย หรือไปอโหสิกรรมให้แก่กัน อย่ามีเวรมีกรรม หรือจองเวรจองกรรมกันต่อไปอีก ขอให้สิ้นสุดกันแค่นี้ แต่ถ้าผู้ตายมีอาวุโสน้อยกว่า ไม่นิยมรดน้ำศพเพื่อขอขมาแต่ไปในงานเพื่อให้เกียรติและไว้อาลัยแก่ผู้ตาย ส่วนจุดมุ่งหมายโดยอ้อมก็เพื่อเป็นคติสอนใจคนเป็นนั่นเอง ความเชื่อนี้มีปริศนาธรรม สอนคนเป็นให้รู้ว่า ตอนเกิดมาเราก็มาตัวเปล่า ตอนตายไปไม่สามารถนำอะไรติดตัวไปได้เลย ไม่ว่าจะร่ำรวยสักปานใด มีทรัพย์ มีบริวารมากมายเพียงใด ตายไปก็ไม่สามารถนำอะไรติดตัวไปได้สักอย่าง อีกประการหนึ่งเป็นการเตือนสติว่า อยู่เป็นมนุษย์อย่าได้มีเวรมีภัยอย่าได้เบียดเบียนกันและกันเลย มีข้อบาดหมางอะไรก็ควรอโหสิกรรมกันให้อภัยกันเสีย ตายไปแล้วร่างกายจะได้อโหสิกรรมหมดมลทิน ไม่นำเวรนำภัยไปด้วยเหมือนน้ำที่รดศพฉะนั้น ธรรมดาน้ำเป็นสิ่งที่ไม่ถือโทษโกรธใครเป็น ใครจะทิ้งของเน่าของเหม็นลงไปในน้ำหรือใครจะนำน้ำไปราดไปรดอาบล้างของเหม็นเน่าของหอมหรือของสูงต่ำอย่างไร น้ำนั้นก็ไม่ยินดียินร้าย วางเฉยเสมอ ไม่เป็นพิษเป็นภัยต่อใครทั้งนั้น พร้อมทั้งไม่เลือกที่รักผลักที่ชังด้วย วางตัวสม่ำเสมอทุกเวลา มีความยุติธรรมตลอดกาล มนุษย์เราจึงน่าจะทำตัวให้เหมือนกับน้ำที่รดศพกันบ้างโลกคงสงบกว่านี้